Inderdaad, eindelijk. Ik weet niet hoeveel pogingen ik ondertussen ondernomen heb om croissants te maken, maar die zijn in ieder geval niet op één hand – en vast ook niet op twee handen – te tellen. En geen enkele van deze pogingen heeft geleid tot ook maar een enigzins acceptabel resultaat.
Alhoewel opgeven geen reele optie is, wist ik niet meer waar het aan zou moeten liggen. Verschillende soorten bloem, verschillende soorten boter, diverse recepten, ik leek alles te hebben geprobeerd. Tot ik deze week op TheFreshLoaf.com een recept tegenkwam die mij op één of andere manier de indruk gaf dat het nu goed zou moeten komen. Misschien kwam het door de positieve reacties onder het recept, maar ik moest het in ieder geval gaan proberen.
Donderdagavond het deeg gezet, na een uurtje rijzen tot de volgende dag de koelkast in. Vrijdagavond de boter er in gevouwen en drie keer getoerd en uiteindelijk vandaag uitgerold, croissants gevormd en afgebakken. Al tijdens het rijzen werd het veelbelovend, ze leken nu ècht in omvang te verdubbelen. In de oven werd mijn hoop bevestigd: mooie ovenrijs en een orachtige gelaagde structuur al aan de buitenkant zichtbaar.
The proof of the pudding is in the eating, en zo geldt dat ook voor croissants. Dat kon maar tot één conclusie leiden: ze zijn gelukt!
They look fabulous!